ตำนาน ตู้คุณไสย เสกวัตถุอาถรรพ์เข้าตัว

คำว่า ตู้ ในภาษาล้านนามิได้แปลว่าเครื่องเรือนที่ทำขึ้นเพื่อใส่สิ่งของหรือเสื้อผ้า แต่เป็นเรื่องของการทำร้ายผู้อื่น ด้วยไสยศาสตร์ที่มีผลรุนแรง ซึ่งจะทำให้ผู้ที่ถูกตู้ ได้รับอันตราย อาจถึงตายได้ เช่น การเสกหนังวัวหรือหนังควายที่แห้งให้เข้าไปอยู่ในท้องของคน ซึ้งหนังที่แห้งก็จะไปขยายพองตัวอยู่ในกระเพาะ ในลำไส้ ทำให้ผืที่ถูกทำร้ายได้รับความเจ็บปวดทรมาน ปวดที่บริเวณช่องท้องอยู่ตลอดเวลา หากเป็นหนังชิ้นโตก็ย่อมทำให้ตายได้ อีกตัวอย่างหนึ่งคือการเสกตะปูให้เข้าไปอยู่ในท้อง ครั้งละ ๔-๕ ดอก ซึ่งผู้ที่ถูกกระทำจะมีอาการปวดเจ็บบริเวณช่องท้อง คนที่จะตู้ได้นั้นต้องมีวิชาอาคมแก่กล้ารู้วิชามายาศาสตร์จนสามารถเล่นแร่แปรธาตุได้ ต้องมีสมาธิจิตอันเข้มข้น ต้องได้อุปจารสมาธิเป็นอย่างต่ำ แต่ไม่ลึกถึงอัปปนาสมาธิ เพราะสมาธิในองค์ฌานเป็นอุเบกขา

การกระทำด้วยไสยเวทดังกล่าวแม้แต่ในโลกที่เจริญแล้วอย่างปัจจุบัน การตู้ก็ยังปรากฏว่าเกิดขึ้นให้รู้ให้เห็นกันอยู่ ปรากฏเป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์บ้าง โดยการนำฟิล์มเอกซเรย์มาลงให้เห็นว่ามีตะปูอยู่ในท้อง และอย่างเมื่อหลายปีการมีสามเณรจำพรรษาอยู่ที่วัดหนองป่าครั่ง อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ถูกคนทำร้ายด้วยการตู้ เสกตะปูขนาดยาว ๓ นิ้ว ให้เข้าไปอยู่ในช่องท้องจำนวนหลายดอก มีอาการเจ็บปวด เมื่อให้หมอพื้นบ้านมารักษาด้วยการทำให้ฤทธิ์ของไสยศาสตร์เสื่อมลง จึงถ่ายตะปูออกทางทวารหนัก อีกทั้งมีเรื่องเล่าลือกันว่าเมื่อประมาณยี่สิบปีก่อน คณะแพทย์ที่โรงพยาบาลแมคคอร์มิคเชียงใหม่ ก็ผ่าตัดได้ไม้กลัดหลายอันและมีเส้นผมพันอยู่ออกมาจากช่องท้องผู้ป่วย

การตู้หรือกระทำด้วยอาคมดังกล่าวมิอาจกระทำได้พร่ำเพรื่อ เพราะทางอาจารย์ผู้ถ่ายทอดวิชามีข้อห้ามว่า ถ้าบุคคลอื่นได้ทำความเจ็บช้ำในใจให้จนน้ำตาตก คือการทำให้เสียใจจนร้องไห้ถึง ๓ ครั้ง จึงอาจจะพิจารณากระทำด้วยคุณไสยดังกล่าวได้ และผู้ที่รู้วิชาดังกล่าวนี้มักปกปิดไว้มิให้คนอื่นรู้ จึงทำให้หาข้อมูลได้ยาก และกล่าวกันว่าพวกกะเหรี่ยงเป็นผู้รู้วิชานี้

อย่างในวรรณกรรมเรื่องขุนช้างขุนแผน ที่ขุนแผนเสกใบไม้เป็นตัวต่อตัวแตนได้ ซึ่งก็เป็นวิชาหนึ่งในไสยศาสตร์ ผู้ที่มีวิชาด้านนี้จะต้องเก่งกสิน โดยบริกรรมคาถาและเพ่งกสินในวัตถุนั้น ๆ แล้วใช้กระแสจิตไปจับเอาวิญญาณตัวต่อตัวแตนมาอยู่ในวัตถุนั้น จะสามารถเปลี่ยนค่าโมเลกุลวัตถุนั้นได้ เปลี่ยนจากสสารหรือมวล เมื่อมวลเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วก็จะเกิดเป็นพลังงาน โดยใช้กระแสจิตเป็นคลื่นพลังงาน สามารถใช้พลังจิตย่อหนังควายแผ่นเท่าฝ่ามือให้เล็กลงจนเท่าฝุ่นละออง เป็นอณู แล้วปล่อยไปในอากาศ (อธิบายไสยศาสตร์ให้เป็นวิทยาศาสตร์ คล้ายทฤษฎี E เท่ากับ MC 2) ครูบาอาจารย์มักจะสอนสั่งไม่ให้ไปผิดลูกเมียของคนอื่น หรือไปแอบลักขโมยของใครจะถูกตู้ได้ง่าย เวลาไปตามป่าเขาถ้าจะเก็บผลหมากรากไม้มากิน ไม่รู้ว่ามีเจ้าของหรือไม่ ก็ให้เอาไม้ขอวางไว้ ให้รู้ว่าเราขออนุญาตแล้ว ชาวเขาชนเผ่าต่าง ๆ มักจะเก่งเรื่องการตู้ แม้ในปัจจุบันก็ยังมีวิชาเหล่านี้อยู่คนที่มักง่ายไปหลอกสาวดอย แล้วไม่รับผิดชอบจงระวังให้ดี ถูกตู้หรือถูกยาสั่ง มามากต่อมากแล้ว เรื่องเหล่านี้ผู้เขียนเคยรับรู้ในสมัยที่บวชเป็นพระไปเดินธุดงค์ มาจากครูบาอาจารย์หลายท่าน

กล่าวกันว่า ในการตู้นั้นจะทำในเวลากลางคืน ผู้ตู้จะนำชิ้นหนังซึ่งอาจเป็นหนังสดหรือหนังแห้งก็ได้ อาจจะเป็นตะปู หรือไม่กลัดอย่างที่ใช้กลัดกระดาษกลัดกระทงที่มัดติดกันเป็นกลุ่มก็ได้ เมื่อนำมาวางไว้ต่อหน้าแล้วเริ่มเสกด้วยอาคมจนได้ที่แล้ว หนังหรือตะปูนั้นก็จะกลายเป็นแมลงภู่บินไปสู่บุคคลเป้าหมาย ซึ่งเมื่อใดบุคคลเป้าหมายเผลอก็จะเข้าไปสู่ร่าง แต่หากบุคคลเป้าหมายนอนอยู่ในมุ้งแล้ว แมลงภู่อาคมก็ไม่อาจเข้าสู่ร่างของบุคคลเป้าหมายได้ และมันจะบินกลับ ซึ่งหากผู้ตู้ไม่ระวังตัวแล้ว ตนเองอาจกลายเป็นผู้ถูกกระทำเสียเองก็ได้ ดังนั้นผู้ตู้จะต้องไม่เข้านอนจนกว่าจะแน่ใจและจะต้องระวังตัวอีกด้วย

การตู้นั้นมีหลายวิธีหลายแบบ ตามแต่ละสำนักได้คิดค้นวิธีได้สำเร็จ ด้วยวิธีส่งเป็นแมลงภูนั้นเป็นสากล ผู้ตู้ส่วนใหญ่จึงมักจะให้วิธีนี้ แต่การบ่อยของตามลมตาอากาศก็เป็นการตู้ โดยนำหนังสดหรือหนังแห้ง ตะปู ไม้กลัดนำมาเสกอาคมจนได้ที่ก็จะปลิวหายไปแทรกตมอากาศแทรกไปตามลมพัด เมื่อถึงผู้ถูกกระทำหากเผลอ ของที่แทรกลมมานั้นก็จะเข้าไปในร่างกายของผู้ถูกกระทำได้ หากแต่ว่าผู้ถูกกระทำอยู่ในศีลในธรรมกำลังปฏิบัติธรรมอย่างพากเพียรแล้ว ของนั้นอาจจะตกหล่นอยู่มิไกลผู้ถูกกระทำ แต่หากบุญญาบารมีของผู้ถูกกระทำมีมาก ของก็จะแทรกสะท้อนกับมา ผู้ตู้ต้องระวังให้มาก หรือไม่ของที่แทรกมาตามลมก็จะปลิวไปเรื่อยหาที่จะเข้าไปสู่ร่างซึ่งร่างนั้นอาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นร่างที่ผู้ตู้ต้องการทำร้าย ก็ได้ เพราะผู้ถูกกระทำมีเกาะศีลธรรม บุญบารมีคุ้มกันอยู่ ของจึงหาทางแทรกไม่ได้ พอหาทางแทรกไม่ได้ก็จะไปแทรกเขากับคนอื่นที่ไม่รู้เรื่อง
ในดินแดนล้านนาก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับไสยศาสตร์มากมายพ่อแม่ผู้เขียนเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยตอนพ่อแม่เป็นเด็กเคยเห็น อุ้ยวรรณ สามีอุ้ยจิ่น ซึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่ ได้เสกพวงหมากแห้ง ที่เคี้ยวกินกับปูน เป็นตัวตะขาบเลื้อยไปมาได้ ขอเข้าเรื่องการตู้คุณไสยที่เกริ่นแต่แรก.. ในสมัยก่อนบ้านเมืองยังไม่เจริญ ไม่มีโรงหนัง ไม่มีทีวี ไม่มีอินเตอร์เน็ต สิ่งบันเทิงเหมือนทุกวันนี้ จะมีงานรื่นเริงทีก็ต้องรอให้วัดมีงานเช่น งานตั้งธรรมหลวง (เทศน์มหาชาติ) งานปอยหลวงเป็นต้น งานเทศน์มหาชาติจึงเป็นงานบุญที่สร้างความสุข และสนุกสนานในสมัยนั้นมาก

ณ วัดแห่งหนึ่งตั้งอยู่นอกเมืองเชียงใหม่ วัดนี้เป็นวัดใหญ่มีศรัทธาประชาชนหนาแน่น ทุกๆปีวัดนี้จะมีงานเทศน์มหาชาติขึ้น และมีชาวบ้านทั่วสารทิศมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก

และทางวัดจะนิมนต์พระนักเทศน์ ที่เสียงดี จากวัดต่าง ๆ มาเทศน์ จนเป็นที่กล่าวถึงตลอดมา คราวหนึ่งวัดนี้มีการสร้างโบสถ์ขึ้น จึงได้จัดงานเทศน์มหาชาติขึ้นเพื่อรวบรวมปัจจัยใช้ในการสร้างโบสถ์ งานเทศน์ดำเนินไปอย่างราบรื่น ศรัทธาประชาชนต่างมาร่วมฟังเทศน์อย่างคับคั่ง เสียงโมทนาสาธุดังกระหึ่ม และเสียงเหรียญเงินรูปีที่ผู้มีศรัทธา ควักออกมาบูชากันฑ์เทศน์ดังกราวๆ อย่างไม่ขาดสาย สมัยก่อนเมืองต่างๆแถบล้านนาใช้เงินแถบ (เงินรูปีของอินเดีย)

จนกระทั่งถึงกัณฑ์มัทรี องค์เทศน์ก็เทศน์ได้สะเด็ดสะเด่าไพเราะจับใจมาก จนศรัทธาที่ฟังต่างนั่งเงียบ ตั้งใจฟังอย่าอิ่มเอมหัวใจ ในขณะที่ทุกคนกำลังตั้งใจฟังอยู่นั้นได้มีแมลงภู่ตัวใหญ่บินเข้าวิหารมา แมลงภู่นี้บินวนไปวนมาหลังจากนั้นก็บินตรงไปที่ธรรมมาสน์ และบินเข้าไปในธรรมมาสน์ (ล้านนาจะมีธรรมมาสน์สูงใหญ่) พระภิกษุที่กำลังเทศน์อยู่ใช้ ตาลปัตร ปัด แต่ไม่เป็นผล มันบินตรงเข้าจู่โจมโดยไม่ยอมหนี
พระภิกษุรูปนั้นรู้ดีว่าแมลงภู่ตัวนี้ที่แท้แล้วก็คือคุณไสย คงมีใครคนหนึ่งปล่อยมา ให้มาทำอันตรายแก่ตน เมื่อท่านแก้ไขไม่ได้จึงยุติการเทศน์ครั้งนี้เสีย ท่านได้ก้าวลงจากธรรมมาสน์ เมื่อท่านเทศน์ไม่จบทางวัดจึงถวายจตุปัจจัยและเครื่องไทยทานพอสมควร ส่วนปัจจัยที่เหลือมัคคทายกก็ยกเข้าสบทบทุนสร้างโบสถ์ต่อไป เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ชาวบ้านต่างโจษจรรย์ไปทั่ว เพราะตามธรรมเนียมภาคเหนือหากเทศน์ไม่จบแล้ว เครื่องไทยทานจตุปัจจัยจะต้องตกเป็นของวัดเกือบทั้งหมด

เรื่องราวเงียบหายไป จนกระทั่งสองปีต่อมา การก่อสร้างโบสถ์ของวัดนั้นเสร็จสมบูรณ์ ทางวัดจึงดำริจะจัดงานเทศน์มหาชาติและงานฉลองโบสถ์พร้อมกัน การจัดงานเทศน์มหาชาติครั้งนี้จัดยิ่งใหญ่กว่าทุกปี เพราะคณะศรัทธาได้นิมนต์พระนักเทศน์จากต่างจังหวัดที่ชื่อเสียงโด่งดังมาเทศน์หลายรูป ข่าวการเทศน์มหาชาติและฉลองอุโบสถ์ได้แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง มีศรัทธาประชาชนต่างมาร่วมทำบุญกันอย่างคับคั่ง การเทศน์เริ่มเทศน์เวลา 05.00 น. เป็นต้นไป เริ่มจากกัณฑ์ มาลัยเคล้า มาลัยปลาย อานิสงส์เวสสันดร แล้วก็พักทานอาหารเช้า จากนั้นเริ่มเทศน์เวสสันตรชาดก 13 กัณฑ์ คือ ทศพร หิมพานต์ไปเรื่อย ๆ พระนักเทศน์แต่ละองค์ที่นิมนต์มา ต่างเทศน์อย่างสุดฝีปาก เจ้าภาพกัณฑ์เทศน์ก็หมุนเวียนกันเข้ามาถวายกัณฑ์เทศน์ จนเต็มวิหารหลวง กระทั่งล่วงเข้าเวลาดึก เมื่อมาถึงกัณฑ์มัทรี ซึ่งมีเจ้าภาพกัณฑ์เทศน์มากกว่ากัณฑ์อื่น พอถึงเวลาเทศน์พระที่นิมนต์มาเทศน์กัณฑ์นี้มาไม่ได้มาเนื่องจากไม่สบายจึงได้ส่งสามเณรลูกศิษย์ท่าน ที่เทศน์ดีที่สุดมาแทน ทำให้เจ้าภาพเจ้ากัณฑ์เทศน์ต่างรู้สึกผิดหวังไปตาม ๆ กัน

ต่างคนต่างตั้งใจดูว่าสามเณร ที่สมภารส่งมาจะเทศน์ดีแค่ไหน เมื่อสามเณรขึ้นเทศน์ ก็ทำให้ศรัทธาที่ฟังไม่ผิดหวังเลย เพราะท่านเทศน์ได้ไพเราะ สุ้มเสียง ระบำธรรม ทำนอง ลีลาของกาพย์และร่ายพรรณาได้อย่างสมบูรณ์แบบจนเป็นที่ถูกอกถูกใจแม่ยกทั้งหลาย บางคนปลื้มปิติจนน้ำตาไหล เพราะไม่เคยได้ฟังมาก่อน ในขณะที่ทุกคนตั้งใจฟังอย่างสงบอยู่นั้น ได้มีแมลงภู่ตัวหนึ่งบินเข้าวิหารมา มันบินวนไปวนมาหลายรอบ แล้วบินตรงไปที่ธรรมมาสน์ และได้หยุดเงียบเสียงที่ตรงนั้น สามเณรก็คงเทศน์ต่อไปอย่างปกติ
อีกสักพัก ก็มีแมลงภู่อีกตัวหนึ่งบินเข้ามาในวิหารอีก มันบินตรงเข้าไปในธรรมมาสน์และเงียบหายไปอีกตัว หลังจากนั้นไม่นานก็มีแมลงภู่บินเข้าวิหารอีกตัว คราวนี้ตัวโตกว่าสองตัวแรก มันบินวนไปวนมา ส่งเสียงดังกระหึ่ม ศรัทธาประชาชนต่างมองดูด้วยความแปลกใจ มันบินตรงเข้าไปที่ธรรมมาสน์ เมื่อมันบินเข้าไปถึงข้างในธรรมมาสน์สามเณรยกตาลปัตรเข้าฟาดปรากฏว่าแมลงภู่ตกลงกับพื้น ท่านจับมันขึ้นมาพร้อมกับหยุดเทศน์ทันทีและได้ถามขึ้นว่า “ใครเป็นคนปล่อยคุณมา” ทุกคนในที่นั้นต่างนิ่งเงียบ ไม่มีใครตอบ ท่านคงถามย้ำอีกสองครั้งก็ไม่มีใครตอบ สามเณรจึงกล่าวต่อไปว่า “เมื่อไม่มีใครเป็นเจ้าของก็ดีแล้ว อาตมาจะส่งกลับคืน และขอบอกว่าเมื่อส่งคืนไปแล้วอาตมาแก้ไม่ได้หรอกนะ เพราะไม่ได้เรียนวิธีแก้มา ใครเป็นเจ้าของก็รีบบอกเสีย” ทุกคนเงียบไม่มีใครตอบ สามเณรจึงจับแมลงภู่ทั้ง 3 ตัว ที่บินมาหาตนปล่อยกับคืนไป แมลงภู่ทั้งหมดก็บินออกไป หลังจากนั้นท่านก็รับประเคนจตุปัจจัยไทยทาน ให้พรเสร็จก็ลากลับวัดไป

การเทศน์ดำเนินไปจนครบทุกกัณฑ์ ก็เป็นเวลาจวนสว่างพอดี ศรัทธาประชาชนต่างก็ทะยอยกันกลับบ้าน คงเหลือแต่ปู่จ๋ารย์(มัคคทายก)ที่ก้มต้วฟุบหน้าหมอบติดกับพื้นคล้ายกับว่าหลับสนิทอยู่ พระเณรจึงเข้าไปปลุก แต่ปรากฏว่ามัคคทายกสิ้นใจไปเสียแล้ว ทุกคนจึงรู้ว่าผู้ที่ปล่อยคุณนั้นแท้จริงแล้ว ก็คือตัวปู่อาจ๋ารย์ มัคคทายกนั่นเอง

คาถากันกระทำ

นะพุทธังปิด นะธัมมังปิด พระสังฆังปิด

พระเจ้าแผลงฤทธิ ปิดทวารทั้งเก้า

หน้ากูเป็นหนัง หลังกูเป็นกระดูก

คุณทำมิถูก นะโมพุทธายะ